Her sabah olduğu gibi bu sabah da erken uyandım.

Sahip olduğum en garip özellik bu sanırım.

Gece geç yatsam da sabah erkenden ayağa dikilmek.

İnsanın erken kalkınca yapacak bir şeyi olmuyor.

Mutfağı beş kez turluyorsun.

Buzdolabındaki her kavanozun yerini ezberliyorsun.

Neyse dedim daha önemli işlerim var.

Bütün cephaneliği topladım.

Zorlu görev için aynanın karşısına geçtim.

Tam bir keskin nişancı titizliğiyle düşmanın konumlarını tespit ettim.

Her sabah aynı ciddiyetimle siyah noktalarımla mücadele ediyorum.

Hayır tabii ki burası bir güzellik blogu değil.

Size kullandığım ürünlerin boy boy fotoğrafını falan atıp tanıtım yapmayacağım.

Anlatmak istediğim her sabah öyle erken kalkıyorum ki, milimlik siyah noktalarıma bile uzun uzun vakit ayırıyorum.

Herkesin huyu farklı işte.

Ben de hep aceleciyim.

Sırf bu yüzden takip ettiğim tek bir dizi yok.

Aylarca bir dizinin sonunu beklemek benim gibi aceleci bir insana büyük işkence.

Bir buçuk saatlik filmleri bile atlaya atlaya izlerim.

Sabah 7'de hazırlanmaya başlarım.

Çok defa AVM kapısında açılmasını beklediğimi hatırlıyorum.

Buluşma yerine en geç kalmış halim bile buluşma saatinden 1 saat erken olur.

Bir de gelir gelmez herkesi arar 'Nerde kaldınız ağaç oldum' diye darlarım.

Hızlı yemek yer çabuk doyarım.

Sonra da 'İki lokma yemeği bitiremediniz hadi ama' diye sızlanır dururum.

Bir trene hiç koşarak bindiğimi hatırlamıyorum.

Verilen ödevi son güne bırakmam.

Acelem olsun olmasın, sol şeridi kullanırım.

Hareketli şarkıları severim.

Slow bir şarkıyı dinliyorsam uzun uzun gıygıy bölümünü geçer nakaratını dinler kapatırım.

Huyum bu.

Hızlı yazdığım için çirkin yazarım.

Çirkin yazdığım için de not tutamam.

Sınava çalışmam maksimum 15 dakika sürer hızlı hızlı başlıklara bakarım.

Sınavdan ilk çıkar içerdeki arkadaşlarıma bakarım.

Amfide kağıtların dağıtılması bitmeden 'Hocam bitiren çıkıyor mu?' derim.

Herkes de bu kadar erken bitiren kim diye döner bakar.

Çayımı soğutmadan içerim.

Hep aceleci olan hızlı hareket eden 'hadi ama' diyen arkadaşlarınız vardır.

Ben de onlardanım.

Planım programım hep tıkırında gitti.

Sonra bir gün hiç beklemediğim bir şey oldu.

Geç kaldım.

Bu kez arkadaşlarımla bir buluşmaya,

Uçağın kalkış saatine,

Bankanın öğle arasına değil.

Bir adama geç kaldım.

Neden diye sormaya vaktim bile olmadı.

Öyle bir geç kalmak yani,

Elimde olmayan sebeplerden,

Yetişmek için çabaladım.

Emek harcadım,

Yetişemedim.

Treni kaçırmak gibi bir şeydi sanırım.

Bu nasıl bir geç kalmaksa, sonraki aceleciliklerimin hiçbiri telafi etmedi.

Sırtımda kocaman bir geç kalmışlık yüküyle kalakaldım.

Ve ben bugün treni kaçırınca yönümü değiştirmeye karar verdim.